ऐ मरण

*ऐ मरण !*


जडहिं ब तूं अचीं 
दरि न खड़काइजां 
बस चुपके सां अची
मूंखे निंड मां उथारे 
बुधाइजां, हाणे आहे हलणो 


सचु, न कंदुमि का उंड 
न समो वठंदुमि, कुझ सभंरणि में 
न डिजां समो, फिरी डिसणि जो 
किथे मूंखे बधी न वठे 
डोर प्रेम जी, वरी सां 
बस तुंहिंजो हिकु सडु पाये 
हली डीदुंमि, धीरे सां उथी करे 
छडे जीयण जो झमेलो 
वञणो त पवंदो अकेलो 


मूंखे सूर में न लोडा़इजां 
सूरि त डींदो रहियो ही जगु
पंहिंजनि जो अंदरि भी, न तूं डुखाइजां 
तिनिखे पहिरियां, कुझ न जाणइजां 
तिनि जो उदास थियणि 
तड़पण ऐं रोइणि 
मूंखे कींअं सहन थींदो 


वरी मूंखे शान्ति, 
तोसां गडु बि न ईंदी 
तोसां गडु बि न ईंदी।